Στο «τρίο» των πρωτοπόρων: Μάικλ Τζάκσον, Πρινς και Τζορτζ Μάικλ. Καθένας από τη γενιά του ’80 έχει να θυμάται από αυτούς τους καλλιτέχνες, που δυστυχώς έφυγαν πρόωρα, αφήνοντάς μας μια πικρία και συνάμα ένα περίτρανο «γιατί», καθώς ο δρόμος ήταν ακόμα ανοιχτός για περισσότερη δημιουργία και τρέλα και ιστορία. Οκ, ας είναι. Θα θυμάστε…
Πώς κερδίζεται η ζωή;
Ένα στοίχημα. Και όλοι γύρω σου σε συμβουλεύουν για το πώς να το κερδίσεις. Ένας αγώνας που ξεκινάει από τη δουλειά επεκτείνεται στις ανθρώπινες σχέσεις και συχνά καταλήγει στο μπέρδεμα. Να δουλέψεις πολύ ή λίγο; Να ερωτευθείς πολύ ή λίγο; Να παλέψεις πολύ ή λίγο για τη ζωή σου; Μία αέναη μάχη με τη συνείδησή…
Καλό μου ημερολόγιο…
Θέλω να πάρω να σκίσω τις σελίδες σου, να τις πετάξω με όλη μου τη δύναμη στο καλάθι των αχρήστων. Να τις βρει ένας άλλος κόσμος, να χτίσει ένα κράτος από αυτές και να βασιλέψει. Να σταματήσω να ψάχνομαι για ερωτήσεις για το σύμπαν και την ευτυχία, τη ζωή και την αθανασία. Τις εξάντλησα πια….
Μη κρυώνεις. Κολύμπα..
Δε ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο με εσάς, αλλά εγώ, όταν ακούω άσχημα νέα από παντού, τα ρίχνω όλα στο χειμώνα. Το κρύο, την πρόωρη νύχτα και φυσικά τα λεφτά. Η Νο1 αιτία-πλέον- για όλα τα ψυχοσωματικά νοσήματα επί γης. Άλλο αν τα λεφτά είναι αναγκαία και το καλοκαίρι. Ίσως επειδή τότε, έχουν περισσότερο το…
Eίσαι έτοιμος για τη Ruby;
Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου όπου πρεσβεύει η «νάρκωση». Ναι η νάρκωση. Η στιγμή κατα την οποία κατεβάζεις ή σου κατεβάζουν τους διακόπτες για να δεις καλύτερα όταν ξυπνήσεις. Αυτή η στιγμή είναι μια αποκάλυψη. Η αποκάλυψη ότι ακόμα και όταν ελέγχεις πολλά, δεν ελέγχεις τα πάντα. Και διάνοια να είσαι, η Ruby…
Ωχ! Μπάζει…
Πλημμυρίσαμε ρε. Παναγιά μου! Πλημμυρίσαμε! Πώς θα σωθούμε από τούτο το κακό; Να φύγουμε να πάμε αλλού; Μέχρι το τέλος του αιώνα, λέει, ο πλανήτης δε θα είναι βιώσιμος. Ακούτε; Πρώτα οι λιμοί, η Μαρία η δαιμονισμένη, οι επιδημίες, οι αυτοκτονίες και τώρα οι κυκλώνες. Καταραμένοι κυκλώνες. Περιστρέφονται σα δαιμόνια πάνω από το κεφάλι μου….
Σας βαρέθηκα ρε!
Η πρεμιέρα του Σάκη Ρουβά. Ποιος Πατρινός έχει 50.000 followers στο tweeter; Οι διαδηλωτές. Οι καναπεδάκηδες. Το Resident Evil . Ο χωρισμός της Νίνας Λοτσάρη. Το σκατένιο χρήμα. Ο Μεϊμαράκης έχει ακόμα μουστάκι; Ασπρισε όμως ε…; Η Cosmote που με κυνηγάει. Το εξόγκωμα κάτω από τη μασχάλη μου. Ο ξάδερφος, που έφυγε για άλλες πολιτείες….
Το ίδιον της χαλάρωσης
Είναι αλήθεια ότι όσοι δε χαλαρώνουν ζουν λιγότερο? Δεν έψαξα καμία έρευνα για έγκυρα στοιχεία, αλλά πολύ φοβάμαι ότι ισχύει. Κοίτα γύρω σου και δες. Τους ατάραχους Αμερικανούς τουρίστες που –σε άλλο –πλανήτη ξεχασμένοι- προσκυνούν με την ίδια λατρεία τα sketchers και τρώνε φυστικοβούτυρο μέχρι να σκάσουν. Αθάνατοι είναι. Χαρούμενοι και αιώνιοι. Ω ναι. Ίσως…
Τόσες χιλιάδες καλοκαίρια…
Τα ελληνικά μας καλοκαίρια. Η παραμύθα των αιώνων. Κάθε χρόνο περιμένουμε τη στιγμή που η ζέστη θα αλλάξει το έσω μας, θα μας μεταμορφώσει. Μαγεία είναι. Συμβαίνει. Βλέπω δίπλα μου, τη σερβιτόρα να αδειάζει τα νεροπότηρα και σκέφτομαι πόσα άπειρα νερά ήπια και φέτος. Πόσες στιγμές, ήθελα να βάλω σε ένα ποτήρι και να τις…
Κοίτα με να σε κοιτώ…
Το σύμπαν καίγεται. Εκεί, λίγα μέτρα πιο πέρα απ’ το σπίτι μου. Μάσκες, πετσέτες, κλάματα, πανικός. Πρωταγωνίστρια εγώ και όλη η γειτονιά σε σενάριο για disaster movie απολαύσεις. «Tώρα τον θυμάστε το μπαμπά…», μου λέει ο γείτονας απευθυνόμενος σε εμένα καθώς και τα υπόλοιπα τέκνα της περιοχής. Τον κοιτώ. Με κοιτά. Ξανανεβαίνουμε το πύρινο βουνό….
Ο δαίμονάς μου
Υπάρχει ο φόβος, ο τρόμος, η λαγνεία. Αυτή η μία στιγμή, που και τα 3 γίνονται ένα μέσα σου. Ένα κουβάρι από πάθη, αφέσεις, αμαρτίες. Οι στιγμές που ξέρεις, ότι δε σε ενδιαφέρεις. Οι στιγμές, που η ζωή γίνεται ένα upper drug. Ξυπνάς το επόμενο πρωί και ψάχνεις να δεις ποιος είσαι. Και θυμάσαι. Και…
Η επόμενη μέρα
Κοίταζε ψηλά. Σχεδόν δάκρυζε. «Δεν μπορώ…», μου είπε, «Δεν μπορώ, θέλω να φωνάξω, κατάλαβέ με!». Εισέπνευσα από τη μύτη και δάγκωσα λίγο τα χείλη μου. Είναι ο τρόπος μου, όταν δείχνω να κατανοώ… «Έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Περάσανε χρόνια και εσείς στέκεστε ακούνητοι στα τσιμέντα σας. Ήρθε η ώρα μου. Αρκετή πίεση δέχτηκα. Πρέπει…
Τhe House of Joy 